Zoeken in deze blog

Cyclefit

 
Cyclefit is een antropometrisch computerprogramma dat ik ontwikkelde om de optimale zit op de racefiets te berekenen. Het programma geeft de maten voor een juiste afstelling van de fiets en toont tevens de ideale framemaat. De ontwikkeling van het programma en de erbij behorende meetapparatuur nam vijf jaar in beslag (1986-1991). In die periode werd iedere formule uitgebreid getest op wielrenners, zowel op professionals, amateurs, als recreanten. Voor het ontwerpen van de software kon ik een (nooit vergeefs) beroep doen op de toenmalige firma Försoft, van de gebroeders Van Foreest, in Wassenaar. De prototypes van de meetapparatuur werden vervaardigd door het fijnmechanisch productiebedrijf Instrumek (nu FMI Instrumed) in Schiedam.

In 1991 verkocht ik Cyclefit aan Manfred Krikke, de man achter de toen zeer succesvolle PDM-ploeg, die het programma sindsdien exploiteerde met zijn firma Rentmeester (later Veltec). Voor de nieuwste ontwikkelingen, zie verderop op deze pagina. Op dit moment wordt het systeem gebruikt op meer dan 300 meetpunten in Europa. De reacties uit het wielermilieu blijven onverminderd positief. Het lijdt geen twijfel dat Cyclefit zich in de inmiddels 20 jaar van zijn bestaan ruimschoots heeft bewezen.

Met Bernard Hinault

In de jaren ’90 gaf ik in Nederland en Duitsland lezingen voor sportartsen en fysiotherapeuten over de achtergronden van het programma. Het verdere onderzoek dat ik in dat kader verrichtte (mede aan de hand van inmiddels enkele duizenden metingen) mondde uit in wetenschappelijke publicaties in onder andere in het tijdschrift Geneeskunde & Sport (jaargang 27, december 1994) en in het gezaghebbende Applied Ergonomics, in 1998.

Zie: K. de Vey Mestdagh, Personal perspective: in search of an optimum cycling posture, Applied Ergonomics Vol. 29, No. 5, pp. 325-334, 1998.


Zomaar een paar van de vele commentaren op internet:

  • "Ik ben opgemeten volgens Cyclefit. Cyclefit hanteert een gestrekte zit wat me erg goed bevalt."
  • "Onlangs heb ik de ideale afstelling voor mijn ATB laten berekenen (met het Cyclefit-systeem) en het resultaat was verbluffend! Ik zit anders op mijn fiets en voel me er veel meer de baas over. De fiets is gevoelsmatig kleiner geworden. Met alleen een andere afstelling van stuur- en zadelhoogte en -diepte."
  • "Kijk voor de zithouding eens bij Cyclefit. Zij hanteren de gestrekte zit. Mijn fiets is volgens deze methode op mij afgestemd, zeer tot mijn tevredenheid. Zelfs toen ik last van mijn rug had (van het klussen in huis) zat ik zonder pijn op de fiets..."
  • "Ik had een Cyclefit meting laten doen [...] waardoor ik nog beter zit [...]. Ik heb dus twee vorderingen, de perfecte zit en een nieuwe fiets die beter rijdt."
  • "Ik reed een tijd met last in mijn onderrug. Heb even gezocht naar een LBS die je goed kan opmeten met Cyclefit en op basis daarvan mijn fiets afgesteld. Zadel omhoog en iets naar voren of achteren, dat weet ik al niet meer. Belangrijkste is dat ik nu zonder rugpijn en dus meer plezier weer op mijn fully rijd! Kost een paar tientjes ( m'n bike komt daar niet vandaan) maar dan heb je ook wat."
  • "Cyclefit is een uitstekend meetsysteem."
  • "Bij ons kun je nu ook een fiets laten aanmeten middels het Cyclefit systeem Dit heeft het laatste jaar z'n vruchten afgeworpen daar wij verschillende mensen van bepaalde blessures hebben afgeholpen zowel atb's en racefietsen kunnen op die manier perfect worden opgemeten."
  • "Ik heb goede ervaringen met het Cyclefit-systeem. Volgens mij kan dit bij elke goede wielerspecialist."
  • "Heb een fietsmeting laten doen met Cyclefit en zit veel beter."

Kruishoogte

Het troosteloze stuk autoweg naar Antwerpen gaf me alle gelegenheid mijn systeem nog eens te overdenken en de details ervan langs te lopen. De middag had ik op het ministerie vrijgenomen om op tijd in Gent te zijn, waar de volgende dag een van de bekende semi-klassiekers van start zou gaan.
     Lang geleden had ik een grote liefde opgevat voor alles wat met de racefiets te maken had. Daar kwam bij dat ik mij sinds een paar jaar had geworpen op het vinden van de juiste zit. Sterker nog, ik had mij erin gestort. Ieder boek, ieder artikel, dat erover handelde moest ik hebben, ook al was het aan de andere kant van de wereld verschenen. Geen theorie liet ik ongelezen, geen methode onbeproefd.
     Mijn fascinatie voor het wielrennen had ik nooit onder stoelen of banken gestoken, maar mijn gedreven zoektocht naar de optimale fietshouding en de ideale fiets zag ik toch als een aberratie, waarvan ik slechts in kleine kring gewag durfde te maken. Desondanks gaf alleen al de heimelijke gedachte eraan mij vaak lucht in de bedompte ambtelijke burelen, waar ik inmiddels een belangrijk deel van mijn bestaan doorbracht. In mijn niet aflatende queeste naar efficiëntie was ik terechtgekomen in een wereld die mijlenver afstond van mijn Haagse werk – een wereld waarin een andere taal werd gesproken; een wereld met voor mij ongebruikelijke uithoeken, zoals vandaag, diep in Vlaanderen; een wereld van framebouwers, mecaniciens en bovenal van het echte rennersvolk.
     De meeste wielrenners waren van huis uit boerenjongens. Ze deden veel op gevoel en met het nodige bijgeloof. Als ze eenmaal een koers hadden gewonnen, hadden ze naar hun idee al gauw de goede fiets, het goede kader – zoals een frame in wielerjargon werd genoemd – en de juiste zit; ook al had het nog zoveel pijn gedaan en kwamen ze gebroken aan de meet. Hoeveel was ik er al niet tegengekomen, die ‘schrik’ hadden om iets te veranderen? Ze zouden er wel weer gek van op kijken als ik straks hun kruishoogte kwam meten, en ook nog eens al hun andere lichaamsmaten, bezeten als ik was van mijn zelf ontworpen meetsysteem.

[...]

Jaren had ik eraan gespendeerd om de juiste formules te ontwikkelen. Met slechts rudimentaire kennis van de exacte vakken had ik mij moeten verdiepen in de wetten van de ergonomie en de biomechanica, en in goniometrie en de filosofie achter de geometrie van de fiets. Ik had mij bovendien de psychologie van de coureur en de fietsenmaker moeten eigen maken, die geen van beiden veel op hadden met mijn wetenschappelijke benadering. En dat allemaal als gevolg van de pijntjes die ik ooit zelf op de fiets had gevoeld en die mij tot meten hadden aangezet – tot een hobby die totaal uit de hand was gelopen.
     Het rennershotel, waar ik had afgesproken, was er een van het no-nonsense, doet-u-mij-er-nog-maar-één type langs de rondweg bij Gent. Aan de balie wist je al dat je straks op je kamer, met wat non-descripte hotelkunst aan de muur, blindelings de badkamer, de wc en minibar zou kunnen vinden, net zoals ’s ochtends aan het ontbijt de bak met roerei gemaakt van eierstruifmeel aangelengd met water, naast de kannen met fabriekssap en de manden met net niet verse broodjes. Het was het soort vertrouwenwekkende zekerheid dat de handelsreiziger tegenwoordig door het hotelwezen, waar dan ook ter wereld, werd geboden.
     Toch deed ik dit keer met meer spanning dan gewoonlijk de deur van mijn hotelkamer open. Hier zou ik in de komende uren een stoet van wielrenners, onder wie heel wat grote namen, langskrijgen om hun lichaamsmaten te meten. De firma die interesse had getoond in mijn meetsysteem, wilde dat ik het eerst zou testen op de door haar gesponsorde ploeg. Het had me veel hoofdbrekens gekost, maar uiteindelijk had de instrumentmaker mijn meetinstrumentarium op tijd klaar gehad, met als ‘pièce de résistance’ de kruishoogtemeter, míjn kruishoogtemeter, op luchtdruk, en daarom veel secuurder dan die van de concurrentie.
     De kruishoogte was de afgelopen jaren bijna een obsessie voor me geworden, maar nu zou ik kunnen aantonen wat die obsessie, de formules met de vele decimalen achter de komma, de sinussen en cosinussen, het computerprogramma en de meetinstrumenten konden betekenen voor de wielrennerij. De gladiolen, om met de Kneet te spreken, stonden al in een vaas voor me klaar. De meet was in zicht. Nu kwam het eropaan. Bij Gent begon de victorie.

Wielrenners onder elkaar vormen een mannenwereld, zonder enige gêne voor elkaars lichaam. Ze trekken een seizoen lang samen op, zijn een groot deel van het jaar kamergenoten en liggen dagelijks poedelnaakt op de massagetafel om zich het zuur uit hun spieren te laten masseren en de aambeien tussen hun billen te laten behandelen. Zonder verzorging, ook van de meest intieme delen, is geen koers te rijden, laat staan een etappewedstrijd.
     Het gebrek aan schaamtegevoel onder coureurs ondervond ik al gauw toen de eerste renners zich bij me meldden en zonder enige scrupule hun mannelijkheid pontificaal op mijn kruishoogtemeter legden in de veronderstelling dat alleen zo de juiste maat kon worden genomen. Ze vonden me, met al mijn gereken en instrumentarium, sowieso een soort dokter voor wie je je diende uit te kleden.
     Hoewel ik geen krimp probeerde te geven bij al het erogene geweld waar ik met mijn neus bijna bovenop zat, ontging hun niet dat ik wat terughoudend was bij het keer op keer instellen en aflezen van mijn meter, waarop één van hen, met een verbazingwekkend gevoel voor finesse, opmerkte: ‘Ja joh, meten is weten, maar zuiver meten is zeker weten’.
     De boerenjongens hadden mijn hart gestolen, want was ik niet degene die alles tot op de millimeter wilde berekenen? Toch suggereerde ik hen de anderen, die nog na hen kwamen, te zeggen hun onderbroek maar aan te houden, omdat dat stukje textiel geen noemenswaardige misrekening in mijn adviezen teweeg kon brengen. Ze vonden het maar raar! Maar aan het eind van de dag kende ik wel zo ongeveer alle lichaamsmaten van de kopmannen en knechten, en van de winnaars en waterdragers. Ik sloeg ze op in mijn computer en rekende voor de zoveelste keer nog eens mijn formules na. Sommige renners begonnen al direct te sleutelen. Van Gent naar Wevelgem werd er de volgende dag veel afgezien.

Fragment uit Onder een hemel van tin

Uit de Volkskrant: Beenlengte of boek, het moet wel kloppen


Doek valt voor Veltec Benelux
Cyclefit gaat over in andere handen
Na maanden van onrust is Veltec Benelux vanochtend failliet verklaard. Het personeel is hierover geïnformeerd en het bedrijf is overgedragen aan een curator.


Het rommelde als geruime tijd in Valkenswaard en geruchtenmachine draaide als nooit tevoren. Eind vorig jaar deden in de markt al hardnekkige verhalen de ronde dat Veltec Benelux met per 1 januari 2013 haar activiteiten zou stoppen. Bij monde van commercieel directeur Niels Heuvelman werden die geruchten toen met kracht ontkend.
Vorig jaar raakte Veltec achtereenvolgens de merken Cervélo, Wilier en Sidi kwijt.  Heuvelmans zei daarop dat zowel Wilier als Sidi de distributiecontracten niet eenzijdig en voortijdig kon opzeggen dat ze die beslissingen zouden aanvechten.
Heuvelman gaf toe dat ze een turbulent jaar achter de rug hadden, waarin veel gebeurd was. “Ik ontken ook niet dat het geen makkelijk jaar geweest is, maar we hebben met onder andere Ultima, Cyclefit en Cyclops nog verschillende grote merken in onze portefeuille waar we goed zaken mee doen. Bovendien lopen er ook nieuwe aanvragen van andere merken.”
Ondanks alle pogingen om Veltec er weer bovenop te krijgen, bleven de geruchten aanhouden. De huur van de showroom werd opgezegd en het pand ontruimd. Enkele weken geleden was er een grote uitverkoop in Valkenswaard. Vervolgens werd gefluisterd dat alle lease-auto’s ingeleverd moesten worden en dat salarissen te laat of niet betaald waren. Verschillende medewerkers begonnen steeds actiever om zich heen te solliciteren voor een andere baan.
Het management heeft uiteindelijk geen kans gezien om Veltec Benelux overeind te houden met als gevolg het vanochtend uitgesproken faillissement. Leon Brouns is sinds december 2012 directeur van Veltec Benelux. Hij is ingehuurd door Manfred Krikke sr. om orde op zaken te stellen.
Brouns is eigenaar van Company Shaping een organisatieadviesbureau dat onder andere gespecialiseerd is in corporate recovery, interim- en crisisbeheer.
In de e-mail, die naar relaties gestuurd is zegt Brouns het volgende: "U hebt de laatste maanden en mogelijk al veel langer gemerkt dat het niet goed ging met Veltec. Wij konden niet meer functioneren zoals van Veltec, als leverancier van hoogwaardige fiets producten, verwacht mocht worden. Een van oorsprong en in de kern nog altijd mooie organisatie, die opereert in een uitdagende sector met voldoende perspectieven, zakt dan langzaam weg. Vandaag hebben we het dieptepunt bereikt. Afgelopen vrijdag hebben we het faillissement van Veltec aangevraagd en de Rechtbank in Den Bosch heeft dat vandaag ook uitgesproken."
Brouns geeft aan, ondanks het uitgesproken faillissement, hard te werken aan een overnameplan.
Veltec Benelux werd opgericht in 1965 en was in de hoogtij dagen goed voor een jaaromzet van ca. 24 miljoen euro. Op Bike MOTION Benelux maakten ze enkele jaren furore met een fantastische stand in de sfeer van een Italiaans dorpsplein.
Verschenen op: dinsdag 5 februari 2013


Niels Heuvelman (ex-Veltec) door met Cyclefit


Veltec's voormalig commercieel directeur Niels Heuvelman heeft uit de failliete boedel van zijn oude werkgever het merk Cyclefit over genomen.
Heuvelman is, kort na het faillissement van Veltec, voor zichzelf begonnen. Met zijn nieuwe onderneming wil hij zich in de fietsenbranche blijven manifesteren.
"Ik heb mijn eigen bedrijf Innovative cycling opgericht. Officieel 1 april a.s.. Dit bedrijf gaat zich bezig hebben met het in de markt zetten van innovatieve producten voor de fietsers," aldus Heuvelman.

Innovative cycling zal zich gaan toeleggen op het op de markt brengen van innovatieve producten voor de fietssport. Hoewel de basis principes achter Cyclefit volgens Heuvelman reeds vele jaren bewezen zijn, is er binnen Cyclefit nog steeds veel ruimte voor innovaties. "Hierbij valt te denken aan een uitgebreider advies waarbij direct naar het optimale frame passend bij de benodigde lengte en hoogte maten wordt gezocht."

"De eerste stap hierin is de overname van het merk Cyclefit uit de boedel van Veltec. Dit merk dat reeds lange tijd eigendom is van Veltec en waarmee jaarlijks nog steeds ruim 6000 positioneringen worden gedaan heeft van de situatie bij Veltec operationeel geen last gehad en draait daardoor nog steeds."

De afgelopen jaren heeft de ontwikkeling rondom Cyclefit enigszins stil gestaan, dit betekent dat er een aantal zaken vrij snel zullen worden aangepast, in eerste instantie gaat het dan om een update van de bestaande software, waarmee een aantal gekende problemen wordt verholpen en het opnieuw beschikbaar maken van meetapparatuur.
Volgens Heuvelman zijn er flinke verbeteringen in het gebruiksgemak, de uitvoer van de gegevens en is zichtbaarheid in de winkel noodzakelijk. "Dat zijn dan ook de eerste stappen die de komende periode worden genomen. Het voelt goed om iets unieks te hebben als basis van een nieuw bedrijf."

Nadat deze eerste zaken in gang zijn gezet zal er verder worden gewerkt aan uitbouw van de adviesfunctie en opbouw en ondersteuning van het dealernetwerk. De huidige Cyclefit dealers zullen de komende dagen over deze wijzigingen worden geïnformeerd.
Verschenen op: woensdag 13 maart 2013